Ik ben aan dit keuzetraject begonnen met weinig verwachtingen.
Ik vind de oorlog sowieso interessant, maar geschiedenislessen vroeger iets
minder. Ik was ook niet zo goed in het leggen van linken, ik was eerder iemand
die alles vanbuiten leerde en dan na de test ook alles vergeten was. Daarom
leek het me interessant om dit KT te doen en dus zelf te zoeken naar de
verschillende linken en hierover te praten. Wel, ik moet zeggen dat dit goed
gelukt is. We werden als het ware verplicht om er constant mee bezig te zijn en
dingen op te zoeken en te ontdekken. Daarnaast vond ik het ook erg leuk om
verhalen van anderen te horen en hen vol passie te laten vertellen.
De twee weken zijn vooruit gevlogen. Het dilemma dat ons in
het begin van deze twee weken werd voorgeschoteld, is me het meest bijgebleven.
Er lagen enkele voorwerpen op tafel en je moest beslissen welke je van deze zou
meenemen op je vlucht. Je mag er maar drie uitkiezen. Hierover zelf beslissen
was moeilijk, maar om dan een overeenkomst te zoeken met je medestudenten was
nog moeilijker. Ik vond bijvoorbeeld de laarzen een veel beter idee dan het
deken aangezien je, in mijn opzicht, veel sneller een deken vindt dan een goed
stel passende laarzen. Het merendeel van de klas koos dan toch het deken en
daar verschoot ik van. Je merkt al snel dat iedereen een verschillende kijk heeft
op de vlucht en wat je specifiek nodig hebt. Daarnaast was er ook een keuze om
een familiefoto mee te nemen. Voor mij was dit helemaal niet belangrijk, vanzelfsprekend
omdat ik zelf nog geen gezin heb opgestart. Je merkt bijvoorbeeld bij de
studenten die al wel kinderen hebben, dat dit een veel moeilijker debat voor
zichzelf is. Kies je om zelf te overleven of aan de sentimentele waarde? Boeiende
opdracht!
Ik moest ook informatie opzoeken over Josef Mengele. Een man
die ik niet meer zal vergeten. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er nog nooit van
had gehoord, wat ik zelf een schande vind. Maar ik ben blij dat ik toch meer
interessante en gruwelijke weetjes te weten ben gekomen. De meest gruwelijke
blijven me het best bij. Zegt dit dan iets over mezelf? Ik hoop het niet! Ik
ben zo ook te weten gekomen dat er een onderzeeër is gezonken omdat er een toilet
verstopt was. Hoe ellendig is dat wel niet?
Nog iets dat me zeker is bijgebleven is het boek ‘Adres
onbekend’. Mijn eerste gedacht: Gaat hij dit nu helemaal voorlezen? Pff. En uiteindelijk
ben ik blij dat we dit hebben beluisterd. Ik ben van nature geen ware
boekenlezer en zou dit dus waarschijnlijk nooit zelf zijn beginnen lezen. Dus
ik ben blij dat ik dit stukje cultuur toch heb meegekregen. Het boek kwam wel
traag op gang, maar naarmate het vorderde, begon ik meer en meer aandacht te vestigen
aan het verhaal erachter. Het feit dat dit allemaal voor de oorlog is
geschreven en dat de gedachtegang van de hoofdpersonages telkens gruwelijker
werden, gaven me kippenvel. Je merkte de evolutie die ze doormaakten, de
brainwashing van de zogezegde helden van hun land. De dictators die hen alles
oplegden.
De opdracht waarbij er flappen werden verspreid over de
verschillende tafels in de bib, vond ik ook leuk. Er werden enkele titels opgeschreven
en je moest daarbij zelf schrijven wat je er al over weet. Ik merkte wel dat ik
het bij sommige onderwerpen heel moeilijk had. Dit zou toch niet mogen na zes
jaar geschiedenis te hebben gekregen. Toch was het zo! Ik schreef vooral de best
gekende onderwerpen op zoals holocaust, Anne Frank, Mussolini, Josef Mengele,… Al
was het fijn om anderen hun ideeën te lezen en daarbij ook weer oude informatie
op te rakelen. We zouden deze flappen dan de volgende lessen telkens bespreken.
In ons groepje werd al snel duidelijk dat we de Tweede
Wereldoorlog heel boeiend vinden. Daarom besloten we ons hierop meer te gaan
verdiepen. We zijn daarom ook naar de Dossin Kazerne gegaan in Mechelen. Een voormalige
tussenstop waar Joden ondergebracht werden om ze zo naar Auschwitz te leiden/lijden.
Ik heb in vorige dagboeknotities al vermeld dat ik vind dat er meer uit het museum
gehaald kan worden. Ik heb het gevoel dat dit ook allemaal in een boek zou
gepast hebben. Veel foto’s met daarbij tekst waar je op de duur genoeg van
krijgt. We waren letterlijk uitgeput na dit museumbezoek. Al wil ik het museum
niet helemaal afkraken. Het heeft heel mooie en pakkende stukken. De foto’s en kunstwerken
zijn heel mooi tentoongesteld en voor mij zijn de karikaturen telkens het meest
opvallend. De manier hoe Duitse officiers afgebeeld werden, doen soms mijn
mondhoeken naar boven krullen. Het is gedurfd van deze bepaalde personen om in
die tijd te spotten met de vijand. Toch denk ik dat dit voor verluchting zorgde
bij de bevolking. Zoals nu vele cartoonisten grappen maken over nare
gebeurtenissen, was dit vroeger ook het geval. Ik ben er zeker van dat iedereen
wat humor nodig heeft en dat vond ik door hen heel mooi gebracht. Daarnaast
vielen de onmenselijke getallen van overlevenden me heel erg hard op in het
museum. Een muur vol afbeeldingen van slachtoffers en de gekleurden waren telkens
de overlevenden. Je kan het al raden, veel afbeeldingen waren niet gekleurd. Mijn
hart stond toch even stil, het besef dat je werd weggestuurd wetende dat je
niet meer terugkomt. Ook al had ik meer verwacht van het museumbezoek, het
heeft me toch zeker veel bijgebracht en op momenten ook geraakt.
Uiteindelijk hebben we als afsluiter van de week een
opdracht gedaan waar iedereen spullen meenam die hen deed denken of symbolisch
stonden voor de oorlog. Dit werd een kijkkast genoemd. Zoals de oefeningen met
de spullen die je zou meenemen, vond ik dit ook een fijne ervaring. Je merkte
ook dat iedereen er sterk bij betrokken was. Dit zijn oefeningen die ik zeker
meeneem naar mijn klaspraktijk. Ook zeker en vast haalbaar in een derde graad.
Wat ik op vlak van lesgeven heb meegenomen is dat je
leerlingen niet moet onderschatten. Veel leerlingen weten al erg veel over de
verschillende oorlogen. Er zijn zelfs leerling/vluchtelingen die er zelf heel
dicht mee in contact zijn gekomen. Laat ze praten en ondervinden. Ik zou erg
weinig zelf vertellen, maar hen vooral zelf laten doen. De kijkkast en het
dilemma zijn daarom voor mij de twee beste oefeningen die we hebben meegekregen
tijdens dit keuzetraject. Daarnaast zou ik veel boeken willen aanreiken op hun
niveau, want daaruit haal je ook enorm interessante informatie.
Boeiende twee weken, dat zeker en vast!
Reacties
Een reactie posten